Yerel seçimlerin tarihi Resmi Gazetede yayınlanarak kesinleşti ve takvim işlemeye başladı. Günler günleri kovalıyor ve adeta su gibi gelip geçiyor. Günümüzün klişeleşmiş moda deyişi ile ‘ başarı’ ve ‘başarısızlık’ üzerinde kurulup, yoğunlaşılıyor.

Parti ve kişi temelli ve eksenli yorumların özünde bu iki sözcük var ve kanımca günümüzün sihirli sözcükleri bunlar: Başarı ve başarısızlık.! Örneğin, çevremde konu yerel seçimler olduğunda kişilerin en çok kitlendiği soru şu: Başarılı mı yoksa başarısız mı?

Oysa ki, biz bu her iki kelimenin de gerçek anlamını ya tam olarak bilmiyor ya da tam olarak karşılıklarını anlamıyoruz. Sorduğumuz soru ve aldığımız yanıtlar karşılıksız ve anlamsız, içi boş kalıyor.

Konu ile ilgili kaynaklarda başarı; ‘belirli bir hedefe ulaşma veya istenen sonucu elde etme durumu olarak özetleniyor. Başarının kişilere göre belli kriter ve ölçütleri var.  Ayrıca başarı, genellikle kişinin belirlediği hedefe ulaşmak için gösterdiği çaba, disiplin, tutku ve özveri ile ilişkili, kişinin yetenek ve yetişmeye bağlı olarak gösterdiği ansal ya da eylemsel etkinliklerinin olumlu ürünü, bir işi istenilen biçimde bitirmek, elde etmek, istediğini bulmak’ olarak açıklanan başarının anlamı, kişiden kişiye bireyin yaşına, bulunduğu çevreye, kişilik özelliklerine ve daha birçok nedene bağlı olarak farklılaşır.

İnsan soyunun bebeklikten çocukluğa, erginlikten olgunluğa tüm yaşamını içine alan bu yolculuk serüveninde ‘başarı’ ya da ‘başarısızlık’ bu yaşam örgüsünün vazgeçilmez duraklarıdır. Konuyu daha somutlayalım, Örneğin: siyasal tercihi ne olursa olsun bireysel yaşamında bir siyasi kişilik seçildiği makama ulaşmayı başarma noktasında  ‘işte şimdi her türlü kötülüğü, olumsuzluğu, yolsuzluğu yapacağım’ diyerek yola çıkamaz. Ama eksik, ama fazla, ama doğru, ama yanlış, bulunduğu makamda iş yapmak, hizmet üretmek zorundadır.

Çevremde sıklıkla aşina oluyorum: ’Başkan  5 yıldır hiçbir iş yapıp, beceremedi. Başarılı değil.’ Hatta bu yorumlar genelleştirile biliyor. Başarısızlık yeteneksizlik ve beceriksizlikle ilişkilendirilip, eski başkanlar Sedat Pekel ve Dursun Mirza’yı da kapsayacak şekilde değerlendirilip, ele alınıyor. Olay ve konu CHP’li başkanlarla asla sınırlı değil ve öyle de görülmemeli. Öncesinde Cemal Öztaylan, rahmetli  Halil Ünlü. Durgut Ergin de bu tip değerlendirme ve yorumlardan muaf görülmemeli. Bir anlamda herkes nasibini alıyor.

Bir noktayı vurgulamakta yarar var; Bu tip değerlendirme ve yorumlar seçmen nezdinde felsefi ya da ideolojik olmaktan öte siyasal açıdan derin bir sığlığı ve yüzeyselliği, basitliği içeriyor. ’Başarı’ ya da ‘başarısızlığın’ ne olduğunun ‘beceri’ ya da beceriksizliğin ne olduğunun içi doldurulamıyor. Bir anlamda kahve- meyhane muhabbetleri ile sınırlı değerlendirme ve yorumlar bunlar.

Oysa ki, bir belediye başkanının veya milletvekilinin görev sürecinde başarılı olup olmadığının kriter ve ölçütleri çok karmaşık ve komplike bir değerlendirme konusu. Şu söylenebilir; Günümüzde başarı ölçüt ve kriterleri öylesine çok yönlü oldu ki yerel yöneticilikte yasa ile belirlenmiş asli görevlerinizi yerine getiriyor olmak seçmen açısından yeterlilik ifade etmiyor. Başarı için farklı meziyetler ve farklı yetenekler, beceriler gerekiyor. Bu, salt yerel yöneticiler ile ilgili bir durum olmaktan ise çoktan çıktı, seçilmişlerin genel sorunu oldu.

Bir anlamda yerel yöneticilik görevini düne kadar yol, su, temizlik olarak gören hizmet anlayışı kökten değişti. Asli görevlerinizin yanı sıra hizmet alanınızı insana ait her alana en iyi şekilde taşımak, vizyoner olmak, kentinizin geleceğe dönük yaşam standartlarını planlamak ve öngörmek zorundasınız.

Günümüzde bir belediye başkanının görev süresi içinde başarılı olması ve seçmen nezdinde başarılı kabul edilerek yeniden seçilebilirliğe ulaşması çok zor haline gelmenin dışında kriter ve ölçütler çok hızlı değiştiği ve sürekli yenilendiği için bir anlamda deveye hendek atlatmak gibi bir olay haline dönüştü.

Seçmen açısından başarıda temel ölçüt ve kriter mutluluk ve memnuniyet ile sınırlı. Çok basit insan davranışları memnuniyet ölçütlerini değiştiriyor.

Örneğin, bir kişinin dikkatinizden kaçması, görememeniz, gerekli ilgiyi göstermemeniz hakkınızdaki tüm değerleri sıfırlayabiliyor. Bir anlamda karşımızdakinin kendimiz gibi insan olduğunu unutuyor, ’üstün insan’ meziyetleri bekliyoruz.

Keza vizyon sahibi olmanız önemli. Seçmen, karşısında alışıla gelmiş kasaba politikacısı tiplemesini istemiyor. Sürekli mazeret üreten ve mazeretlerin ardına sığınmış, mahallesi ya da şehri için geleceğe yönelik hiçbir şey üretmeyen başkan veya başkan adayı istemiyor. Bir şekilde önemsenmek ve kendisine, ailesine, evladına dokunulmasını arzuluyor.

Seçmenin bu tür düşünce ve davranış kalıplarını psikoloji ve sosyal psikoloji kapsamında değerlendirmek mümkün. Ülkemizin ve toplumumuzun içinde bulunduğu koşul ve ortamda bu doğal.

Seçilmişler de seçenler de aslında öğreniyor. Öğrenmenin sonu yok, yaşı, başı, makamı, mevkisi yok.

Esen kalın..